Bever neemt poolshoogte

BEVER NEEMT POOLSHOOGTE

Voordat ik ook nog maar iets heb gezien, ruik ik het al: hier zit een bever. 

Gisteren kreeg ik een telefoontje: Of ik wel wist dat er bij Urmond een bever zit? Er waren drie grote holen in de oever waargenomen en zo'n mededeling wekt meteen mijn nieuwsgierigheid. 

I

Nu sta ik boven aan de rand van een hoge oever en de geur van het castoreum waait m'n neus binnen. Ik kijk naar beneden, het Maaswater stroomt zo'n vijf a zes meter lager. Een paar maanden geleden was het meters hoger, de bomen hangen nog vol met rotzooi. 

Het ziet er niet erg aantrekkelijk uit hier, maar een bever kijkt daar niet naar. Die wil een plek met voldoende voedsel en de mogelijkheid voor een goede woning. Nou, dat heeft ie hier. En ik sta precies boven z'n woning. 

Op de steile oever liggen takken opgestapeld, bijna vanaf het water schuin omhoog, wel een meter of vier lang. Dat verdient een nadere inspectie. De oever is zo steil dat ik eerst een heel eind moet omlopen anders val ik middenin de burcht. Dat wil ik de bever niet aandoen. Bij de omweg die ik daarvoor moet maken kom ik verschillende holen tegen. 

Ze zijn niet allemaal zo groot dat er een bever door zou kunnen; misschien zitten er ook wel beverratten. Maar zeker enkele ervan zijn van de bever en hij heeft ze gebruikt tijdens de hoogwaterperiode. Zelfs aan de andere kant van de hoge oever zit een opening. Hij kan van daaruit zo de akkers in en heeft dat ook vast gedaan, getuige de maisstengels. Ik tel wel zes holen die van de bever zijn.

 

Het is lastig lopen door de modder op de schuine oever, ik glij en glibber richting burcht. Hier en daar lopen wissels omhoog naar de akker. Dan blijf ik op gepaste afstand van de burcht staan en maak foto's. 

Daar blijf ik een tijdje om me heen kijken. 

Hoog in de boom zit een knaagspoor, stille getuige van het hoge water. Toen zat de bever hier dus ook al. Eerlijk gezegd denk ik dat hij er wel langer zit. 

Twee jaar geleden heb ik hier ook al eens knaagsporen gevonden, maar niet erg veel. Van een toevallige passant, dacht ik. Toen leek het er nog niet op dat er ook een bever in de buurt woonde. 

Tussen de takken van de burcht ligt modder, een dikke steen en afgeplukte veren. Misschien heeft een roofvogel hier z'n prooi verorberd. Terwijl ik er een foto van maak hoor ik geborrel in het water. 

Vlak naast m'n voeten verschijnt een bruine beverkop. Hij heeft me gehoord, gevoeld of geroken en komt poolshoogte nemen. Ik zie een oog glinsteren. Behoedzaam neemt hij me op vanachter de takken. Ik beweeg me heel langzaam en maak een foto, maar dat lukt niet echt vanwege de vele takken. 

Dan kromt hij z'n rug en verdwijnt onder water. Dat gaat allemaal heel geleidelijk, zonder schrik of gespetter. Een paar meter verder komt hij weer boven en terwijl hij naar het midden van de Maas zwemt kan ik nog net een foto maken. Daar verdwijnt hij weer onder de waterspiegel. Het is een flinke, volwassen bever.

Ik blijf nog een hele tijd stil staan. Na een kwartier hoor ik weer geborrel van het water maar ik zie niets. Hij is terug in z'n burcht.  

 

Ik neem de terugweg zoals ik ben gekomen en als ik weer op de hoge oever sta zie ik dat hij z'n rugzak bij de voordeur heeft opgehangen.