Grote burcht bij Hedel
Vanaf de snelweg had ik, heel ver weg, al een paar keer in het voorbijgaan beversporen gezien.
Eerst wat afgeknaagde takken, die door de verse sporen nog goed opvielen en een paar weken later een berg takken bij de oever waarvan ik dacht dat het een burcht zou kunnen zijn. Nu verlaten we de snelweg bij de afslag Hedel en rijden de Maasdijk op.
Het is een prachtige dag. Terwijl m'n echtgenoot een tukkie doet in het gras ga ik op onderzoek uit. De naast de Maas gelegen plas heeft verschillende schiereilanden. Op de oever van een ervan ligt een gigantische hoop takken.
Tjonge, wat een grote, hoge burcht en zo netjes ook. Sommige burchten zien er rommelig uit, maar deze bevers hebben de takken netjes naast elkaar gerangschikt. Dat moet wel een heel gestructureerde familie zijn. Bij de voorkant van de burcht is het zandstrand te zien, het water staat laag.
Toch is er geen ingang te bekennen. Ik vraag me af hoe de bever z'n ingang goed open houdt bij zo'n zanderige oever, zonder dat het instort. Misschien reiken de wortels van de bomen diep genoeg om het zaakje bij elkaar te houden.
In de winter is de burcht onder water gelopen, maar nu ziet alles er weer spic en span uit. Binnen zullen ze lekker liggen te slapen. Dat doet ook m'n geliefde; als ik terugkom bij de auto hoor ik z'n gesnurk al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten