woensdag 25 april 2012

Hoe oud is deze bever?

HOE OUD IS DEZE BEVER?

Soms sta je uren aan de waterkant en zie je niets. Gisteravond had ik een klein uurtje de tijd en meteen was het raak. Bij de Molensteense Plas in Stevensweert zat een bever bij de oever te knagen. Volgens mij een subadult. 

Een kwartier later zag ik hem weer. Omdat het toen al veel donkerder was is op de foto de vacht anders van kleur en lijkt het een ander dier. Volgens mij was het dezelfde bever. 

Maar er is iets dat niet klopt en daar breek ik me nu het hoofd over. 

Vorig jaar is hier het moederdier gestorven. Ze was zogend of stond op punt van bevallen. Dat betekende dat er dat jaar geen jongen werden grootgebracht in de Molensteense Plas. 

Dus kan er nu ook geen 1-jarige subadult zijn. Ra, ra, hoe kan dat? Enige mogelijkheid is dat het een niet al te grote bever van 2 jaar oud is, maar volwassen was ie zeker niet.



donderdag 19 april 2012

BEVERS BLIJVEN LEKKER BINNEN



Houden bevers niet van slecht weer? Die vraag heb ik me al vaak gesteld, omdat ze zich dan minder vaak laten zien. Ik hou ook niet van slecht weer, maar toch stond ik gisteravond op twee locaties aan de beekoever. 




Eerst bij Tungelroysebeek/Leubeek bij Heythuisen en later bij de Vlootbeek tussen Montfort en Maria Hoop. Ik was die dag in Zeist geweest voor het ondertekenen van een auteurscontract van een beverboek van mijn hand dat eind van de zomer uitkomt. Daarin vertel ik over m'n belevenissen met bevers in de afgelopen jaren.

Als ik een lange reis onderneem moet dat wel verschillende doelen dienen, dus behalve een paar familie/vriendenbezoekjes zocht ik ook de bevers op. Vorige week hield ik een beverlezing in het bezoekerscentrum van het Leudal en had er toen m'n mooie schoolplaat van bevers laten hangen. Nadat ik die gisteren had opgehaald ging ik bevers spotten op een plek die me tijdens de lezing was genoemd. 

Erg mooi is het daar langs de beek. Ondanks dat de begroeiing nog laag is heb ik geen bever gezien. Twee reeën lieten zich door mijn aanwezigheid opschrikken en sprongen over het prikkeldraad de wei in. Ze hadden aan de beek staan drinken, zag ik later. Hun hoefsporen stonden bovenop een geurmerk van de bever. 

Opvallend hier is dat de bever er aan naaldbomenhout knaagt. Ik had gehoord en gelezen dat ze dat niet doen, vanwege het plakkende hars. 
Maar hier zaten aan verschillende dennenboompjes flinke knaagsporen, houtsnippers eronder, takken meegenomen. Van een van de takken was de bast gestript, het hars droop er uit en zal voor de bever wel werken als Kukident om z'n tanden op de plaats te houden. 
Misschien iets te veel op de plaats, straks zit het zaakje aan elkaar geplakt en krijgt hij z'n bek niet meer open.........

Toen het begon te regenen ging ik verder huiswaarts, maar onderweg stopte ik nog bij de Vlootbeek. De plek waarover ik pas nog schreef: NU WEET IK WAAR IK KIJKEN MOET. 

Daar keek ik dus. Ik liep voorzichtig het hele traject af om te kijken of hij al wakker was. Ook hier maakte ik een ree aan het schrikken. De beek is zo smal en zo ondiep, de begroeiing nog zo minimaal, dat je de bever hier niet kunt missen. Waarschijnlijk houdt de bever ook rekening met die feiten en wacht hij met fourageren totdat het pikkedonker is. Pas dan voelt hij zich veilig. Bovendien regende het en misschien houden bevers niet van slecht weer, zoals ik al zei. 
Ik stond me ondertussen al kleumend af te vragen waarom ik zo gek was om hier in de kou te blijven wachten. Er ritselde wel iets tussen het afgestorven, oude riet. Een bruine rat. Ik stond zo stil en uit de wind, dat zelfs het ree terugkwam in mijn richting. Hij merkte me niet op en graasde rustig. 

Opkomende twijfel is een vast gegeven als ik ergens erg lang tevergeefs sta. Zal ik blijven, zal ik naar de gezelligheid thuis gaan? De kans dat de bever komt bestaat nog steeds, wordt eigenlijk alleen maar groter naarmate het donkerder wordt. Dus ik hield vol. Maar je treft hier in dit blog geen foto aan van een bever. De beverscore van deze avond is duidelijk. Ik heb niets gezien.






Uitgeef-overeenkomst ondertekend voor beverboek

AUTEURSCONTRACT GETEKEND

 
Gistermorgen heb ik samen met uitgever/directeur Paul Kemmeren een uitgeef-overeenkomst getekend bij KNNV-uitgeverij (natuurboeken) in Zeist. Eind augustus/begin september komt daar een boek van me uit over m'n belevenissen met bevers.                          




zaterdag 14 april 2012

Nogmaals: bever in kleine beek


 Bever in kleine beek



Op 23 maart schreef ik in het bericht 'Bevers wijken uit naar kleine beken' dat ik waarschijnlijk wel wist waar de bever die in de Vlootbeek huist z'n verblijf had. Mooi niet dus. 

Vorige week heb ik een hele avond bij de bewuste plek staan spotten, maar geen bever die er z'n kop boven water stak. 


Vandaag ben ik er naar toe gefietst om nog eens poolshoogte te nemen. Eerst keek ik nog verder stroomopwaarts of daar een burcht of hol was. Maar hoe verder ik liep, des te minder sporen trof ik aan. Terug dus maar weer. 

Onderweg zag ik allerlei fraaie dingen, een grote zilverreiger, een dagpauwoog, een paartje roodborsttapuiten en veel pinksterbloemen. De omgeving van deze meanderende beek groeit uit tot een mooi natuurgebied.

Stroomafwaarts wandelend kwam ik weer voorbij de plek waar ik een hol onder de grond vermoedde. Het was nog maar drie dagen geleden dat ik hier 's avonds stond te posten, maar sinds die tijd was de bever hier wel weer actief. 

Allemaal verse knaaghoutjes zag ik er en flinke sporen in een pas gevelde boom. 

Maar ik liep verder. 
De boom die op 23 maart nog maar half aangevreten naast de beek stond, lag er nu in. Weer een lekkere verse hap voor de bever. Voedsel genoeg hier. 

Uiteindelijk kwam ik op de plek waarvan ik nu weet: DIT MOET HET ZIJN! In de oever zaten goed zichtbaar allerlei oude, ingestorte holen. 

Hier moet ik de volgende keer zijn.








vrijdag 13 april 2012

BEVER STEEKT OVER

Bever steekt over

Driemaal is scheepsrecht luidt het spreekwoord, maar bij mij is dat blijkbaar vijfmaal. Bij de vijfde poging van dit voorjaar om weer eens bevers te zien was het raak. En natuurlijk weer op de oude vertrouwde plek, de Molensteense Plas bij Stevensweert. Ik had het kunnen weten, was ik er maar meteen naar toe gegaan. 
 
Daarvoor had ik al eens een avond op de Maasoever bij Urmond gezeten, bij de Oude Maas, bij de Huyskensplas bij Stevensweert en langs de Vlootbeek tussen Montfort en Maria Hoop. Allemaal zonder resultaat.

Dat werd gisteravond, ondanks de regen en de kou, ruimschoots goedgemaakt. Om kwart voor 8 verscheen er een bever die ruim een half uur bezig was met goed bijkomen van de slaap. Hij zwom rustig heen en weer, knaagde eens een beetje, krabde zich, at weer wat, zwom nog een stukje en toen dat allemaal lang genoeg geduurd had was het tijd om de plas te verlaten. 
 
Het begon al te schemeren en hij wachtte daar blijkbaar op om zich veilig genoeg te voelen. Ook zwom hij niet rechtstreeks naar z'n oversteekplek (wissel), maar langs de oever onder de takken door. Hij zwom in mijn richting. Omdat er nog geen blad aan de bomen zit kon ik het allemaal goed zien. En hij zag mij ook natuurlijk. Hij zwom een keer heen en weer, bewoog al snuivend z'n kop op en neer om mijn geur in te schatten, maar besloot toen toch om zich niets van me aan te trekken en de oversteek te wagen. 

Ik stond ver genoeg van hem af, maar met de telelens op de filmcamera had ik hem toch mooi in beeld. Daarna zwom hij richting jachthaven om met een boogje naar een andere oever te gaan, waar veel lekker mals groen staat. Daar bleef hij om te eten. 
 
Ondertussen was het bijna donker, maar ik wilde toch nog even bij de plas kijken of er nog een bever zou verschijnen. Vorig jaar heb ik hier een dode bever gevonden, het vrouwtjesdier. Dat kon ik zien omdat de tepels waren gezwollen. Ze had (of kreeg) jongen. Heel spijtig was dat. 
Misschien is er ondertussen een nieuw vrouwtje voor meneer. En of de jongen van het jaar ervoor (2010) er nog zijn is ook de vraag. Jongen van 2011 zijn er in ieder geval niet.

Bij dezelfde oever waar ik de eerste bever zag, zat nu een tweede lekker te knagen. Mooi zo, die andere is in ieder geval niet alleen! Toen kwam er nog een aangezwommen. Ze speelden wat en toen zwom er een weg die ik uit het zicht verloor. Ik filmde het, maar wist eigenlijk wel dat het al te donker was. Later zag ik er weer twee bij elkaar, maar of er nu sprake is van drie of vier bevers in deze plas, dat weet ik niet zeker. De bever die overstak was een volwassen exemplaar, maar de grootte van de andere bevers kan ik niet inschatten. Het was te ver weg, te donker en je moet ze bij elkaar zien om dat vast te kunnen stellen.

donderdag 5 april 2012

Verschil moet er zijn...

In het begin van m'n 'bevercarrière' wilde ik me nog wel eens vergissen en zag ik elk knaagspoor aan voor een beverspoor (op de foto hiernaast is duidelijk het spoor van een bever te zien). Later bleek mij dat er ook sprake is van 'instinkers'. 




Konijnen bijvoorbeeld gaan in strenge winters bij voedseltekort aan bomen knagen. 
Meestal niet dieper dan de bast en beginnend vanaf de grond. Hun sporen zijn keurig gerangschikte smalle streepjes in de boom. Er liggen ook geen houtsnippers onder de boom, zoals bij bevervraat. 




Paarden, die kunnen er ook wat van. Op de grond liggende takken en bomen worden door hun tanden bewerkt, want ook zij houden van boombast. Aan hun sporen is goed te zien dat het niet van de bever is. De tandafdrukken zijn duidelijk breder en het knaagwerk ziet er wat rommeliger uit. 
 
Ook hebben ze niet de behendigheid die de bever heeft om de tak rondom af te knagen. Paarden bewerken alleen dat deel waar ze makkelijk bij kunnen. En als dat deel erg ver boven de grond is, zoals op de foto van de boom, dan is alleen door de hoogte van de sporen al duidelijk dat het niet van een bever is.



Dus: Niet alle knaagsporen zijn beversporen.