Om 19.55 uur installeer ik me op een om geknaagde boomstam aan de zuidzijde van de Molensteense Plas in Stevensweert.
Er staat nog een klein zuchtje wind. Mijn kant op, dus de bever (als ie er is) kan me niet ruiken. Er vallen nog een paar spetters, maar nat word je daar niet van. Kom maar op bever, ik ben er klaar voor!
Maar hij komt niet. Of ben ik hier te laat en is hij al overgestoken naar de Maas? Ik hoor de schelle kreet van een ijsvogel en de roep van grote bonte specht. Golvend vliegt hij over me heen. Even later weer de ijsvogel. Ik volg hem met de verrekijker en zie dan ook nog een tweede ijsvogel. Prachtig!
Dan, om 20.35 uur, zie ik de kop van een bever boven water komen. Hij zwemt een klein stukje mijn kant op, hangt even aan een tak, knaagt hem af en zwemt er mee naar de kant. Eenden en meerkoeten vliegen verschrikt op vanuit het riet. Na tien minuten is de tak blijkbaar verorberd, daar is hij weer. Opnieuw gaat hij aan een tak hangen, schud eraan. Hoewel het ver weg is hoor ik het kraken. Te ver ook om een goede foto te maken en de filmcamera heb ik niet bij me. Als de tak is afgeknaagd neemt hij (of zij) hem mee. Dat is mooi! Dat betekent dat er jonge bevers zijn! Toch maar een fotootje proberen te maken. De bever zwemt er mee richting burcht en duikt daar met tak en al onder.
Vorig jaar vond ik hier een dode vrouwtjesbever. Tot nu tot wist ik niet of er al weer een nieuw vrouwtje was. Het antwoord is dus ja, want blijkbaar zijn er jongen in de burcht. Er is geen andere reden waarom deze bever met een tak groen naar de burcht zou gaan. Dit is voer voor de jongen.
Of er een nieuw vrouwtje van elders bij deze familie is gekomen, of dat de weduwnaar een van z'n dochters tot vrouw heeft gepromoveerd, dat zal ik nooit weten. Sommige biologen beweren dat bij bevers geen incestueuze relaties voorkomen, maar andere biologen gaan ervan uit dat dat wel gebeurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten