zaterdag 29 september 2012

Beverdam in de Putbeek

Het is mooi, maar winderig weer en ik fiets deze zaterdag naar de Putbeek tussen Mariahoop en Montfort. Ik zet mijn fiets tegen het hek waar net een boer bezig is met het in- en uitladen van vee. 


Ik ben bezweet en doe mijn bodywarmer uit. "Ga je zwemmen?", vraagt de boer en knikt richting de beek waar flink wat water in staat. "Nee", zeg ik, "ik ga beversporen zoeken." "Doe dat dan liever niet hier, maar aan de andere kant van de weg", oppert hij. "Ik heb net de stier uitgeladen en die is gevaarlijk." 

Dat vind ik nou jammer, want ik had juist aan de westkant van de Boekhorstweg willen zoeken. Maar ik wil niet op de horens worden genomen en ga dus netjes naar de oostkant. Ik vraag de boer of hij hier wel een eens bever heeft gezien. "Ja, wel twee! Aan beide kanten van de weg zit er een. Deze hier zie ik wel eens als hij zit te poetsen. Ze kunnen geloof ik niet zo goed met elkaar overweg."



Het eerste wat me aan de oostkant opvalt is de verhoogde waterstand. Ik krijg nu natte voeten op plekken waar ik een half jaar geleden (zie blog van 23 maart) nog gewoon kon lopen. De bever heeft een dam gemaakt, dat kan niet anders. Eigenlijk had ik dat al voorspeld. 
Hij heeft het landschap naar z'n hand gezet en de anderhalve meter brede beek is op veel plaatsen veranderd in een moerasgebied. Heel mooi om te zien. 


Een boom die eerst aan de waterkant stond, staat nu midden in de nattigheid, althans het restant van de stam. 

"Tjonge", denk ik, "maar liefst twee bevers". Het spijt me dat ik de boer niet heb gevraagd waarop hij het baseert dat de twee bevers niet met elkaar overweg kunnen. 

Ik loop aan beide zijden langs de beek en zie dat de bever zich lekker tegoed doet aan het mais. Hij knaagt de stengels door op een hoogte van 50 a 60 cm. Ik heb ook vaak gezien dat ze dat vlak bij de grond doen, maar deze bever vindt kennelijk het onderste deel niet lekker of hij heeft hier een andere reden voor. Onder de bosjes, dichter bij het water, liggen resten van de maiskolven. Kloofhoutjes vind ik niet. 

Ik probeer een takkenburcht te vinden, maar kan niet in het drassige gedeelte komen dat verscholen ligt tussen de begroeiing. Misschien is dat in de winter beter te zien. Een hol kan hij hier niet maken; daarvoor is er niet genoeg hoogte. 


Bijna weer terug bij de Boekhorstweg zie ik kapotte holen en gangen naast de beek. Het terrein is hier wat hoger. De bever heeft het slordig hersteld met wat takken en riet. Een rommeltje is het. De dam heb ik nog steeds niet gevonden. Dat kan ook niet, want ik had gezien dat het water aan de andere kant van de weg ook hoger stond. Daar moet ik dus zijn!

Er zit niets anders op dan de stier te trotseren en toch op onderzoek uit te gaan aan de westkant. Als de stier mijn richting uitkomt kan ik altijd nog snel onder het prikkeldraad doorrollen en veilig ben ik. Ik kijk aan weerskanten van de beek of ik een stier zie, maar niets te bekennen dus ik klim over het hek. Ook hier veel opengevallen gaten in de grond, provisorisch gerepareerd door de bever. 

Ik denk nog eens na over de woorden van de boer. Het kan bijna niet dat hier twee bevers zitten. Dan zouden ze op nog geen 100 meter van elkaar wonen. Ik denk dat het gewoon één bever is en dat de boer hem dan eens aan de oostkant en dan eens aan de westkant ziet. Zijn veronderstelling dat ze niet goed met elkaar overweg kunnen baseert hij misschien op het feit dat hij ze nooit samen ziet. Kan ook niet als het maar één bever is. 


Dan hoor ik ineens het geruis van vallend water. Hier moet het zijn. Achter het riet vind ik een dam van riet, stokken en wat waterplanten. Een beetje rommelig, maar zeer functioneel. 

Ik loop naar de andere kant van de beek om het beter te kunnen zien. Prachtig, zoals de bever dat kan. Door het heldere water heen is goed te zien hoe de bodem van de beek bij de dam omhoog komt. Het aangespoelde zand drukt zich tegen de dam aan en zo wordt het vanzelf een stevig bouwwerk. 
 
De bever heeft het waterpeil er zo'n zestig centimeter mee omhoog gekregen. 


Wat zou ik hem (of haar) graag eens een keer bezig zien bij het onderhoud van de dam. Wat jammer dat het 's avonds al zo vroeg donker is.    

Ik ga weer terug, blij met deze mooie ontdekking en geen stier gezien. 



Bevers murmelen op de radio



Voor de uitzending van Vara Vroege Vogels van zondag 30 september ging in afgelopen week op pad met Jeanette Parramore. Bij Thorn zochten we sporen en wachtten we bij de burcht op bevers. 

Het was een genoeglijke avond. Jeanette nam de tijd en heeft me van alle kanten bevraagd. Het zal nog een hele klus zijn om uit de hoeveelheid geluidsmateriaal die ze opnam een item te monteren. Ik ben benieuwd welke fragmenten er in komen.


Ook geluiden van bevers zullen op de radio te horen zijn. Wie graag eens wil weten hoe dat klinkt moet tussen 08.00 en 10.00 uur de radio afstemmen om Radio 1. Waarschijnlijk zit het beveritem in het eerste uur.

En hebben we ook bevers gezien? Dat verklap ik niet, dus luisteren maar. 


donderdag 27 september 2012

Gehavend op weg naar interview

Gisteravond had ik een afspraak met Jeanette Parramore van Vara Vroege Vogels Radio, voor een interview over mijn beverboek. 
Om half zeven zouden we elkaar ontmoeten bij Thorn, bij een beverburcht uiteraard. 
Maar op weg daar naar toe werd ik van achteren aangereden door een bedrijfsauto met aanhanger van een professioneel verkeersregelaarsbedrijf. 'Kwaliteit in verkeersveiligheid', zo adverteren zij op hun website. Humor! 
Ik moest plotseling remmen voor deze auto met aanhanger die met een klap achterop me reed, de auto aan de achterkant ontwrichtte en de achterruit er uit deed springen. Dat was wel even schrikken, maar gelukkig had niemand lichamelijk letsel opgelopen. De tegenpartij erkende meteen schuld, dus dat scheelt.

Na enige vertraging kon ik toch nog naar de afgesproken plek gaan voor het interview. Dat ging goed en pas toen we terug waren bij mijn gehavende auto dacht ik: "O ja, da's waar ook. Ik moet nog een schadegevalletje regelen."

Het gesprek bij de beverburcht wordt a.s. zondagmorgen uitgezonden, of 1 week later. Luisteren, want het is vast leuk geworden in de montage.

dinsdag 25 september 2012

Bevers in 'prefab-burcht'



Met hulp van andere beverliefhebbers of via waarneming.nl heb ik al heel wat beverlocaties aan mijn lijstje kunnen toevoegen. Vraat- en graafsporen, knaagwerk, burchten en holen. 

Gisteren werd ik gewezen op iets nieuws, een beverfamilie die zich in een oude rioolbuis heeft gevestigd. Een prefab-huis! Waarom zou je moeilijk doen als het makkelijk kan? Bovendien kan het tegen een stootje. 

Ik ga in verband met de nodige rust voor de bevers de exacte locatie niet verklappen, maar het is ergens langs de Grensmaas. Daar kan het waterpeil enorm variëren. 

Momenteel is de Maas bijzonder laag, je kunt er doorheen waden en naar de overkant, naar België, lopen. Als het flink gaat regenen kan dat kan binnen een paar weken zomaar veranderen. Dan komt er een enorme watermassa vanuit de Ardennen deze kant op en stijgt het waterpeil in no time


Bij hoge waterstanden zullen deze bevers hun onderkomen moeten verlaten om het hogerop te zoeken. Ook daar is plek genoeg voor; de oevers zijn er hoog en er kan zo een alternatieve huisvesting worden gerealiseerd in de vorm van een versgegraven hol. 

Ik zag er ook al iets dergelijks. Een inhammetje onder een overhangende graspol waar kennelijk ook wel eens een bever ligt te slapen of te rusten. 

Beneden op het grind waren enkele eetplekken waar veel afgekloven takjes lagen. Enkele van de takjes nam ik mee om ze van dichtbij te fotograferen. De tandafdrukken van de bevers vertellen namelijk een verhaal. Hier wonen niet alleen volwassen bevers, maar ook jongen. 

Op de foto is te zien dat de bovenste tak minimale tandafdrukjes heeft. In de onderste tak zijn de sporen veel breder, die zijn duidelijk van een volwassen bever. Op de bovenste tak zijn ze smal, van een bevertje dat dit jaar werd geboren.  
 
Meer weten over bevertanden? Lees dan in mijn boek 'Avonden aan de Waterkant' op pagina 101. 

Hoger op de oevers op deze locatie langs de Grensmaas waren de sporen wat forser. Flinke knaagsporen aan bomen, oud en vers, afgekloven takken en wissels. 

Bevers spotten zal in deze tijd van het jaar niet meevallen, maar in het voorjaar kom ik hier vast weer eens kijken. Het is een mooie plek om bevers te filmen en beelden van bevers op het grind in een snelstromende rivier heb ik nog niet.   

dinsdag 18 september 2012

Mijn dvd te koop bij Naturalis




Via de website van Naturalis Natuur en Boek is mijn bever-dvd te bestellen, zie onderstaande omschrijving. Maar bestellen bij mij kan ook, dat kost veel minder. Ik verkoop mijn dvd voor 10,00 euro (exclusief verzendkosten).
Bestellen? Stuur een mail naar willydekoning@home.nl

Mijn boek 'Avonden aan de Waterkant' is eveneens via de website van Naturalis te bestellen, maar uiteraard ook in de boekhandel verkrijgbaar.


In Nederland is de bever terug van weggeweest; een goed moment om wat meer over bevers te leren.

Deze DVD toont een documentaire op drie kennisniveaus: een editie voor volwassenen, een voor kinderen van ongeveer 9 tot 12 jaar, en een voor jonge kinderen tot een jaar of 8. Het geheel brengt het wel en wee van de Limburgse bever en zijn leefomgeving mooi in beeld.

1 DVD:
Speelduur: 65 minuten
Nederlands gesproken
Beeld: 16:9
Geluid: Dolby 2.0 
Subtitel  Ooit zelf een bever ontmoet? Nee? Kijk dan gauw, want op deze films zijn volop bevers te zien! 
ISBN  -- 
Auteur  Koning W. de 
Uitgever  Koning 
Aantal pagina's 
Lengte rug (in cm)  19 
Geïllustreerd  rijk 
Prijs in euro  19,95 
Bindwijze  dvd 
Jaar van uitgave  2011 


vrijdag 14 september 2012

Leuk gevoel, eigen beverboek in handen



Als er voor het eerst van je leven een boek van je uitkomt is dat best een fijn gevoel.
Vol trots sta ik hier op de foto met een exemplaar in mijn handen van 'Avonden aan de Waterkant'. 
Vanaf nu ligt het in de boekhandels of is het daar te bestellen.

donderdag 13 september 2012

Groot artikel over mijn beverboek in Limburgse kranten







Vandaag staat in het Limburgs Dagblad en in Dagblad de Limburger een groot artikel over mijn boek 'Avonden aan de Waterkant' dat vanaf nu in de winkels ligt of te bestellen is via de boekhandel.'


Geschreven door natuurjournalist Frank Heinen, met wie ik een avond heb zitten 'beveren'. 

Lezen dus. Zelf vind ik het erg leuk.

maandag 10 september 2012

Volop beversporen langs de Roer




Gisteren zijn we met vier opblaasbare kano's de snelstromende Roer afgezakt van Vlodrop naar Sint Odilienberg. 

Onderweg zagen we heel veel beversporen. Vooral veel opgangen richting de maisvelden, maar ook geurmerken en knaagsporen aan bomen en planten. 
 




De dikke stengels van de Springbalsemien vinden ze kennelijk ook heel lekker. 


Ik zag enkele holeningangen half onder of net boven de waterlijn.  

Een takkenburcht hoeven de bevers hier niet te bouwen, want de oevers zijn hoog genoeg om een flink hol te kunnen maken. Wel heel lastig te vinden dus.
 


Een minstens 25 meter hoge populier met een doorsnee van 80 cm vertoonde de eerste knaagsporen. Als die over de Roer valt heeft de bever er een brug gebouwd. 


Het was een prachtige tocht, maar de bever lag nog lekker te slapen, helaas.

zaterdag 8 september 2012


Europese Bever - Castor fiber 2012-09-08 Sint Gerlach http://t.co/7moZY2Ey via @waarneming -- Willy de Koning (@WillyDeKoning)

Nog geen hol (of burcht) kunnen ontdekken. Wel verse sporen.

woensdag 5 september 2012

Gefopt door een bruine en een zwarte



Ik zit in de kano en peddel op mijn dooie akkertje langs het riet en de wilgen rond de plas bij Thorn, De Grote Hegge. Op weg naar de mij bekende burcht. We liggen met de boot aangemeerd in een andere hoek dan we meestal liggen, dus op mijn weg naar de burcht kom ik vraatsporen en om geknaagde bomen tegen die ik nog niet eerder zag. 

Ik verbaas me erover dat er in deze hoek ook zoveel beveractiviteit is. Zou het hier om dezelfde familie gaan of is er sprake van nog een beverburcht ergens in deze hoek? Vanuit de kano naar de oever kijkend vind ik niets; ik zal een keer te voet het gebied moeten verkennen. 

Een paar jaar geleden was er wel een vervallen burcht te vinden die later nog verder ontmanteld werd door het hard stromende hoge water. Misschien ontdek ik ergens een nieuwe burcht. 

Terwijl ik dat overpeins hoor ik hevig geritsel achter het riet. Vlug zet ik mijn foto- en filmcamera aan en wacht af. Weer geritsel, geschuif van een grote tak of iets dergelijks. 

Ik word er heel nieuwsgierig van. Wat staat hier te gebeuren? Met de filmcamera in de aanslag probeer ik met mijn andere hand de kano in een goede positie te manoeuvreren. 

Gesnuif en gespat komen richting enkele wilgen, de takken bewegen heftig. Een bruine vacht schemert onder de bladeren door, gevolgd door iets zwarts. 

Al op veel plaatsen zag ik bruine en zwarte bevers bij elkaar in een familie; het zal me dus niets verbazen als zo meteen ook hier enkele dieren in die twee kleuren naast elkaar met een grote tak in het water plonsen. 


Maar dan word ik ontnuchterd. Er verschijnt een koeienpoot onder het gebladerte. 

En nog een poot, een koeiensnuit.
Gefopt!