Ik zit in de kano en peddel op mijn dooie akkertje langs het riet en de wilgen rond de plas bij Thorn, De Grote Hegge. Op weg naar de mij bekende burcht. We liggen met de boot aangemeerd in een andere hoek dan we meestal liggen, dus op mijn weg naar de burcht kom ik vraatsporen en om geknaagde bomen tegen die ik nog niet eerder zag.
Ik verbaas me erover dat er in deze hoek ook zoveel beveractiviteit is. Zou het hier om dezelfde familie gaan of is er sprake van nog een beverburcht ergens in deze hoek? Vanuit de kano naar de oever kijkend vind ik niets; ik zal een keer te voet het gebied moeten verkennen.
Een paar jaar geleden was er wel een vervallen burcht te vinden die later nog verder ontmanteld werd door het hard stromende hoge water. Misschien ontdek ik ergens een nieuwe burcht. Terwijl ik dat overpeins hoor ik hevig geritsel achter het riet. Vlug zet ik mijn foto- en filmcamera aan en wacht af. Weer geritsel, geschuif van een grote tak of iets dergelijks.
Ik word er heel nieuwsgierig van. Wat staat hier te gebeuren? Met de filmcamera in de aanslag probeer ik met mijn andere hand de kano in een goede positie te manoeuvreren.
Gesnuif en gespat komen richting enkele wilgen, de takken bewegen heftig. Een bruine vacht schemert onder de bladeren door, gevolgd door iets zwarts.
Al op veel plaatsen zag ik bruine en zwarte bevers bij elkaar in een familie; het zal me dus niets verbazen als zo meteen ook hier enkele dieren in die twee kleuren naast elkaar met een grote tak in het water plonsen.
Maar dan word ik ontnuchterd. Er verschijnt een koeienpoot onder het gebladerte.
En nog een poot, een koeiensnuit.
Gefopt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten