dinsdag 26 november 2013

Bever een handje geholpen


Gisteren ging ik poolshoogte nemen bij diverse beverlocaties langs kleine beken. De bevers trekken immers steeds verder landinwaarts, weg van de Maas en de Maasplassen op zoek naar een eigen territorium. 

Bij de Vlootbeek en de Putbeek in de omgeving van Montfort, St. Joost en Mariahoop zitten ze, bij de Vloedgraaf in de buurt van Susteren, bij een plasje tussen het Julianakanaal en de A2 en in Plas Millen bij Sittard. 


Al die nieuwe vestigingen zijn niet bepaald eerste-rang-locaties. Het zijn geen plekken waar makkelijk een goed onderkomen kan worden gebouwd, wat nodig is als ze een gezin willen stichten. De holen die ze in de oevers maken storten vaak in. De bomen langs de oevers zijn nog niet zo fors, wel lekker mals, maar de voorraad is snel op. De beken zijn vaak niet diep genoeg, daarom gaan ze dammen bouwen (zie bericht van 30 oktober). 

De bever bij Plas Millen heeft het nog het beste voor elkaar. Ik denk dat hij (of zij) nog steeds vrijgezel is, maar als er een partner komt is daar wel een gezin te stichten; er is voldoende voedsel en schuilgelegenheid.


Misschien is de bever in de Putbeek bij de Boekhorstweg tussen St. Joost en Montfort ook nog alleenstaand. Dat weet ik niet zeker. Hij woont er al een paar jaar, maar aan het aantal sporen te zien, vermoed ik dat hij nog vrijgezel is. 
Gisteren zag ik dat zijn dam kapot was. In elkaar gestort of moedwillig verwijderd? Aan de tractorsporen te zien denk ik het laatste. Het water was decimeters gezakt. 

Maar hij kan zijn voedsel nog goed bereiken. Diverse boompjes hebben er het loodje gelegd en zijn al helemaal gestript. 




Een wilgje van een meter of zes hoog, niet al te dik, was in een paar andere bomen blijven hangen. De bever kon daar niet bij.
Dat vond ik jammer van de boom en van het lekkere voedsel voor de bever. Ik heb de bever daarom maar een handje geholpen. 
Met een grote krachtsinspanning kon ik de boom een stukje naar me toetrekken en met een flinke zwaai over de beek laten vallen. Zo is er weer volop schors en blaadjes voor deze bever. Ik hoop dat hij er vannacht lekker van heeft gesmuld.



zaterdag 16 november 2013

Veel opnamen cameraval bij beverburcht


In de afgelopen week heeft mijn cameraval veel prachtige opnamen gemaakt bij een beverburcht. Volwassen en jonge bevers lopen af en aan met takken en modder om de burcht winterklaar te maken. Op een van de filmpjes (kijk via de link onder de foto) zijn er drie tegelijk te zien.


zaterdag 9 november 2013

Hoog water komt eraan


Er is veel regen gevallen en de waterstanden van de Maas, de Roer, de Geul en de Swalm stijgen. Op de plek waar ik enkele weken geleden de cameraval bij de Swalm had opgehangen stoomt het water nu over de weg. De cameraval legde vast hoe een bever de weg overstak en in een bietenveld zijn slag sloeg. Nu zou hij zwemmend naar de bieten kunnen, ware het niet dat ze ondertussen zijn gerooid. 

De meest laaggelegen beverburchten langs de Maas lopen misschien al onder. Afgelopen dagen hing mijn cameraval bij een van die burchten. Ik hoopte er bevers vast te leggen die met modder en takken hun burcht onderhouden en klaarmaken voor de winter. Maar helaas, er stond niets op. 


Op de foto is deze prachtige burcht te zien, helemaal opgebouwd tegen een oever. Al wordt het water nog veel hoger, hier zitten de bevers droog. Ze kruipen gewoon een verdieping naar boven, de burcht is meters hoog. Of dat ook nodig is zal de komende dagen duidelijk worden.


dinsdag 5 november 2013

Het houdt niet op: weer nieuwe bevervestiging


Tegenwoordig verbaas ik me nergens meer over als ik weer een nieuwe bevervestiging ontdek. 
Blijkbaar zijn de beschikbare territoria langs de Maas en de Maasplassen vol en kiezen ze nu de gekste locaties om te gaan wonen. 
Vorige week wandelde ik met een vriendin over de dijk van het Julianakanaal. Ergens in de diepte, tussen het kanaal en de snelweg A2 dacht ik bij een plasje beversporen te zien. Ik kon er op dat moment met haar en haar (blindegeleide)hond niet naar toe. 


De volgende dag ben ik poolshoogte gaan nemen en nam de cameraval mee. Ik vond diverse omgeknaagde boompjes, knaaghoutjes, wissels richting kanaal en eetplekken. 
Aan de sporen te zien denk ik dat er meer dan één bever woont, de tandbreedtes verschilden. 
Bij een van de eetplekken hing ik de cameraval op. 


Vanmorgen haalde ik hem op en er stonden 14 filmpjes op. 
Op 13 daarvan, bij daglicht opgenomen, zag ik eenden. Op de laatste, vannacht opgenomen, staat een vrij kleine bever. 

Lijkt me niet een volwassen exemplaar. Kijk ter vergelijking voor het formaat naar de foto van de eenden.


zondag 3 november 2013

De Nieuwe Wildernis



Dit weekend ben ik naar de film De Nieuwe Wildernis geweest. Veel over gehoord, vooral lovende recensies, maar ik heb wel wat kritiekpuntjes. Die laat ik hieronder horen, maar voorop staat dat ik het een schitterende film vind. Echt de moeite waard en positief dat de film zoveel mensen met de Nederlandse natuur in aanraking brengt.




Dit is een beverblog, ik val daarom maar meteen met de deur in huis wat betreft de vier a vijf beverscenes die in de film zitten. Het mooiste shot dat de camera van deze dieren heeft weten vast te leggen is het beeld van een bever die met een verse bladertak naar het water loopt. Het is voorjaar en de commentaarstem vertelt dat de bever dan de winterschade aan zijn burcht herstelt. Dat is niet waar. De bever brengt in de herfst, voor het invallen van de winter, zijn burcht op orde. De tak met verse blaadjes waar hij mee naar het water loopt is bestemd om op te eten of aan zijn jongen in de burcht te brengen. Burcht of jongen komen niet in beeld.

De film volgt vier diersoorten. Wat had ik het leuk gevonden als een van die vier dieren de bever was geweest. Maar ik weet uit ervaring hoe moeilijk een bever (nachtdier) te filmen is. Van de dieren die wel gevolgd worden is de enorme kudde Konikpaarden (makkelijk te filmen) veruit het meest in beeld. Daarnaast worden een vossenfamilie en een ijsvogelpaar gevolgd. En de vierde soort, zijn dat nou de grauwe ganzen, de aalscholvers of de edelherten? Dat is niet helemaal duidelijk.
Het lijkt wel één grote reclamecampagne voor de Oostvaardersplassen. Maar goede uitleg over het ontstaan van het gebied, de situering, de grootte, de biodiversiteit ontbreken. De dieren zijn prachtig, maar het viel me op dat er in het decor erg weinig groen te zien is. Veel dorre vlakten, kaalgevreten bomen, losse takken, kort gras. De vacht van de paarden ziet er niet altijd gezond uit. Over de bestaande kritiek op het beheersbeleid in de Oostvaardersplassen wordt uiteraard helemaal gezwegen.

Aan de keus voor de stem van Harry Piekema (AH) om het commentaar in te spreken zal wel een commercieel motief ten grondslag hebben gelegen. Niet onaardig, maar de stem van mijn man (journalist/presentator regionale omroep) is mooier en beter. Ik bedoel, wat voegt het toe om een bekende stem te nemen? Het is een PR-stuntje om publiek te trekken, maar het maakt de film niet beter. Eerder leidt het af.
Er worden vergelijkingen getrokken met de schitterende BBC-natuurdocumentaires, maar die gaan wat beeldscherpte betreft niet op, vind ik. Wel is het zo dat je de Nederlandse natuur net zo schitterend in beeld kunt brengen als de Afrikaanse savannes. De jacht van een vos op de ganzen is net zo spectaculair als die van een jachtluipaard op een gazelle. Bloedstollend knap vastgelegd. De prachtige muziek geeft een enorme impuls aan de beleving en speelt ongemerkt een zeer belangrijke rol.

Ringslang, gele kwikstaart, dodaars, karpers, raven, van alles komt voorbij. Heel bijzonder om de waterral en de roerdomp zo voor de lens te krijgen. Maar de koekoek die veelvuldig te horen is, die kregen we niet te zien.

De film kent prachtige shots, echt genieten. Vooral de timelapse-beelden en de drone-opnamen geven de film iets extra’s. Het onweer, zo mooi gefilmd, de striemende regen, je voelt het gewoon. Er is bij de montage heel goed werk gedaan. Dit is het tegenovergestelde van een gewone speelfilm, waar met een script wordt gewerkt. Bij De Nieuwe Wildernis werden eerst de beelden gemaakt, daarna werden de verhaallijnen er bij geschreven. Tenminste dat denk ik, zo zou ik het doen. Een wild dier laat zich immers niet regisseren. Belangrijkste verhaallijn is het leven van een zwart veulen. Je voelt het de hele tijd al aankomen, die gaat het niet halen. En ja hoor, aan het eind van de film sterft het dier. Hij heeft niet genoeg gegeten en overleeft de winter niet. Maar waarom hij niet genoeg heeft gegeten, wordt niet duidelijk.
De film volgt de natuur gedurende de seizoenen, van voorjaar tot voorjaar. De chronologie is daarbij soms even uit het oog verloren. Ineens zijn de jonge vosjes weer kleiner dan daarvoor en terwijl de hertenbronst al achter de rug is loopt er plotseling een jonge kluut door het beeld.

De Nieuwe Wildernis is duidelijk een familiefilm, bestemd voor het grote publiek. De commentaren zijn vaak meer aangrijpend of hilarisch bedoeld, dan dat ze echt educatief zijn. Wat bijvoorbeeld te denken van de eindshots? Het zwarte veulen is gestorven, een roodborst komt op het kadaver naar voedsel zoeken. Maar de commentaarstem legt het uit als ‘een laatste groet’. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
6 november


Via Twitter kwam ik in contact met Sjoerd Schaper. Op YouTube staat zijn kritische film De Nieuwe Wildernix. (zie Trouw: zaterdag 26 oktober, Brief van de hoofdredactie)   
        
Willy de Koning
@WillyDeKoning              
Naar #nieuwewildernis geweest. Indrukwekkende beelden, maar ook kritiekpuntjes. - 1 nov.



1 november
welke kritiekpuntjes?
                    
Willy de Koning
@WillyDeKoning              
@sjoerd_s Kritiekpuntjes staan inmiddels op mijn blog. - 3 nov.

   
Sjoerd Schaper
@sjoerd_s             
@WillyDeKoning Ik heb ze gezien. Ben het op alle punten met je eens.     
     3 nov. 2013 20:39