Ik ben met de auto op weg naar Overijssel en stop even bij Maasbracht om mijn cameraval te controleren. Bij een pas omgeknaagde boom eten de bevers 's nachts van de schors.
Ik besluit de camera te laten hangen op deze locatie en richt omwille
van de variatie de lens op een andere plek. Slot erop en verder op reis
voor mijn oma-oppasdagen.
Na het oppassen bij mijn zoon,
schoondochter en kleinzoontjes in Overijssel reis ik een dag later door
naar de Randstad om op te passen bij mijn andere zoon en schoondochter
en kleindochter. Terwijl ik daar ben wordt me via verschillende
berichten duidelijk dat het water in de grote rivieren stijgt. Vooral de
Waal en de Rijn. Ik hoop maar dat de Maas buiten schot blijft.
Op
internet zijn de voorspellingen voor de waterstanden te volgen; dat
ziet er niet best voor me uit. Daar had ik niet op gerekend, ik dacht
dat het bij de Maas wel mee zou vallen. Het zit me niet lekker, de
camera hing 70 cm boven de waterspiegel toen ik hem er achterliet.
Op
de terugweg, het is dan al lang donker, wil ik toch even kijken hoe
ernstig het is. Laarzen aan, broek boven de knieën, zakken leeg, jas
omhoog en een zaklantaarntje mee. Mijn horloge doe ik voor de zekerheid
af, de telefoon moet wel mee en natuurlijk het sleuteltje van het
kabelslot. Ik sop door een weiland, klim over prikkeldraad en sta dan al
meteen in het water. Na drie passen lopen mijn laarzen vol, nog een pas
en het water staat tot halverwege mijn bovenbenen. Ik waad voorzichtig
van struikje naar boompje om me vast te houden en niet uit te glijden.
Het
zaklantaarntje heb ik niet nodig, ik zie alles goed. Na dertig meter
ben ik bij de plek waar ik de cameraval ophing. Gelukkig, hij hangt nog droog enkele decimeters boven het water.
Voorzichtig maak ik
het slot los, hij moet niet alsnog in het water vallen. Het koude water
is wel te harden en stilletjes hier in het donker staan, op zo'n vreemde
plek heeft zelfs iets fascinerends. Ik heb de camaraval (van enkele
honderden euro's) gered en begin nu gewoon te genieten van de situatie. Best mooi hier, een met de natuur.
De
terugweg is wat lastiger omdat ik nog maar één hand overheb om me vast
te houden, maar het lukt. Bij de auto laat ik mijn laarzen leeglopen. De
automobilisten die voorbij rijden zullen wel denken: "Wat doet die
mevrouw in vredesnaam?" In de auto heb ik gelukkig droge kleren van de
logeerpartij.
En was het dat nou allemaal waard? Wat staat er op? Bevers, een ree, een rat, een eekhoorn en een steenmarter. Prachtig! (zie link) En de camera is gered.
Bever eet schors