zaterdag 10 januari 2015

Mijn cameraval en hoogwater



Ik ben met de auto op weg naar Overijssel en stop even bij Maasbracht om mijn cameraval te controleren. Bij een pas omgeknaagde boom eten de bevers 's nachts van de schors.

Ik besluit de camera te laten hangen op deze locatie en richt omwille van de variatie de lens op een andere plek. Slot erop en verder op reis voor mijn oma-oppasdagen.
Na het oppassen bij mijn zoon, schoondochter en kleinzoontjes in Overijssel reis ik een dag later door naar de Randstad om op te passen bij mijn andere zoon en schoondochter en kleindochter. Terwijl ik daar ben wordt me via verschillende berichten duidelijk dat het water in de grote rivieren stijgt. Vooral de Waal en de Rijn. Ik hoop maar dat de Maas buiten schot blijft.

Op internet zijn de voorspellingen voor de waterstanden te volgen; dat ziet er niet best voor me uit. Daar had ik niet op gerekend, ik dacht dat het bij de Maas wel mee zou vallen. Het zit me niet lekker, de camera hing 70 cm boven de waterspiegel toen ik hem er achterliet.

Op de terugweg, het is dan al lang donker, wil ik toch even kijken hoe ernstig het is. Laarzen aan, broek boven de knieën, zakken leeg, jas omhoog en een zaklantaarntje mee. Mijn horloge doe ik voor de zekerheid af, de telefoon moet wel mee en natuurlijk het sleuteltje van het kabelslot. Ik sop door een weiland, klim over prikkeldraad en sta dan al meteen in het water. Na drie passen lopen mijn laarzen vol, nog een pas en het water staat tot halverwege mijn bovenbenen. Ik waad voorzichtig van struikje naar boompje om me vast te houden en niet uit te glijden.
Het zaklantaarntje heb ik niet nodig, ik zie alles goed. Na dertig meter ben ik bij de plek waar ik de cameraval ophing. Gelukkig, hij hangt nog droog enkele decimeters boven het water.

Voorzichtig maak ik het slot los, hij moet niet alsnog in het water vallen. Het koude water is wel te harden en stilletjes hier in het donker staan, op zo'n vreemde plek heeft zelfs iets fascinerends. Ik heb de camaraval (van enkele honderden euro's) gered en begin nu gewoon te genieten van de situatie. Best mooi hier, een met de natuur.

De terugweg is wat lastiger omdat ik nog maar één hand overheb om me vast te houden, maar het lukt. Bij de auto laat ik mijn laarzen leeglopen. De automobilisten die voorbij rijden zullen wel denken: "Wat doet die mevrouw in vredesnaam?" In de auto heb ik gelukkig droge kleren van de logeerpartij.

En was het dat nou allemaal waard? Wat staat er op? Bevers, een ree, een rat, een eekhoorn en een steenmarter. Prachtig! (zie link) En de camera is gered.

 
Bever eet schors





2 opmerkingen: