Artikel in krant over mijn passie

Vandaag staat in het huis-aan-huisblad van de regio Sittard een artikel over mijn beverpassie

Willy de Koning volgt leven dammenbouwers op de voet -

‘Bevers: uitstekende wateringenieurs’

SITTARD

‘Willy de Koning, beverdeskundige’ staat op het visitekaartje van de Sittardse. Daar is geen letter te veel mee gezegd. Ze weet zóveel over de bekende, maar ook beruchte, dammenbouwers dat ze zonder overdrijving gezaghebbend genoemd mag worden als het gaat over het beverleven. De Koning verzorgt onder andere lezingen en excursies, maakt films, schreef een boek en wordt geraadpleegd door natuurinstanties, zoals Natuurmonumenten. Ook werkte ze mee aan folders en uitgaven van diverse natuurorganisaties. Haar kennis wil ze graag delen, want ze vindt bevers zeer bijzondere en interessante dieren.

Willy (64) woont samen met wederhelft Jan inmiddels tien jaar in Sittard. De interesse voor bevers kreeg ze eigenlijk toevallig. Het echtpaar heeft een kotter en enkele kano’s. Daarmee wordt geregeld op de Limburgse Maasplassen gevaren en zo kwamen ze op het spoor van de bevers.‘ Toen wij daar die sporen aantroffen, had ik meteen al het sterke gevoel dat ik er meer over wilde weten.’

- Veel tijd en geduld -

Dat betekende ontelbaar vele uren doorbrengen op de plassen en aan de waterkant. Dat kostte niet alleen heel veel tijd, maar vooral ook enorm veel geduld. Omdat bevers in de late avond, ’s nachts en ’s morgens vroeg actief zijn, was de Sittardse ook dán van de partij. Soms laat ze een nachtcamera het ‘volgwerk’ doen.

Ze weet best dat waterschappen en landbouwers haar genegenheid voor bevers niet delen. Ze bouwen immers met takken en modder in smalle, ondiepe beken dammen om dieper water te krijgen. Dat betekent niet alleen wateroverlast, maar ook een drassige omgeving. Omdat het fervente knaagdieren zijn, beschadigen ze bomen. Dat is vooral vervelend als het monumentale, dus beschermde, bomen zijn. Dat alles kost de waterschappen scheppen geld en ze doen er dan ook alles aan om zoveel mogelijk schade te voorkomen. Maar de bever is een volhouder, die geeft niet vlug op.

Zo weet De Koning dat een waterschap in de buurt van Venray een jaar lang dag-in, dag-uit de dam opruimde. De andere dag was die echter weer helemaal hersteld. Een kat- en muispelletje, dat maar liefst 365 dagen duurde! Toen pas gaf de bever zich gewonnen en had hij er kennelijk genoeg van!

Willy de Koning is nog lang niet uitgekeken op ‘haar’ bevers. Ze wil er graag nog veel meer over weten en wellicht weer een film maken over de onderlinge communicatie van de wat zij noemt ‘bijzonder interessante wateringenieurs’. Dus: ‘Wordt vervolgd’.

- Vlees eten -

Ze vreest echter wel dat, als de overlast te groot wordt, maatregelen nodig zijn om er paal en perk aan te stellen. Het zal dan niet de eerste keer zijn dat de populatie flink wordt uitgedund. In 1754 (!) en daarop volgende jaren bijvoorbeeld gebeurde dat ook al. Katholieken moesten zich in die tijd op vrijdag onthouden van vlees eten. Echter,  omdat bevers vanwege hun platte staart met schubben op een vis lijken en ook nog waterdieren zijn, gaf paus Benedictus XIV de katholieken toestemming om op vrijdag bevervlees te eten. Dat, en de kostbare pels, heeft volgens Willy veel bevers het leven gekost.

Harie Bronneberg