vrijdag 31 maart 2017

De bever valt aan – Valt de bever aan?



Er is deze week in de Biesbosch een hond gebeten door een bever en dat is meteen groot nieuws. Het haalt de Telegraaf en komt op tv.
Dagelijks worden wilde dieren opgejaagd, achternagezeten en soms zelfs gedood door loslopende honden. Daar lees ik weinig over. Wel zie ik deze berichten op Twitter voorbijkomen, getwitterd door terecht bezorgde en boze boswachters. Een drachtige reegeit liet deze week het leven na een afschuwelijke aanval van een hond. Niemand kon iets doen, de hond was door het dolle heen. Echt mensen, dit gebeurt dagelijks. Houd uw hond aan de lijn, als u er één heeft! Dan hoeft u zich niet te verontschuldigen met de woorden: “Dat doet ie anders nooit!”

Terug naar de Biesbosch. Daar waren deze week mensen met hun hond aan het kanoën. Toen ze even wilden aanleggen sprong de hond vast op de kant, ging op onderzoek uit en trof een bever aan. Ik vermoed dat die lag te slapen en door een hevige schrikreactie de hond, een Stafford, heeft gebeten. Daarbij is een ader geraakt en de hond dreigde dood te bloeden. Met hulp van de dierenambulance heeft men de hond tijdig kunnen behandelen, het dier had kunnen doodbloeden. 




Een bever valt niet zomaar aan, slechts als hij zich bedreigd voelt. Zelf heb ik ook een paar keer onbedoeld van zeer dichtbij oog in oog gestaan met een bever. Lees mijn blog van 29 juni 2012. 
Ook in mijn boek 'Avonden aan de waterkant' beschrijf ik zo'n situatie, blz. 39.
Mocht je ooit per ongeluk te dicht bij een bever komen, dan herken je meteen aan zijn gedrag of hij zich bedreigd voelt. Hou je gedeisd en ga zeker niet dichterbij. Dichtbij of in het water voelt een bever zich veilig en kan hij makkelijk vluchten. Met jongen in de buurt en op het land zal hij eerder tot een aanval overgaan als hij zich bedreigd voelt.
Voor iemand die respect heeft voor de bever en zijn leefomgeving vormt de bever geen gevaar. Het is een vredelievend dier.

In april 2013 is in Wit-Rusland een man doodgebloed na een beverbeet. Ook dat gebeurde omdat de bever zich bedreigd voelde. De man was met twee vrienden in de auto op weg om te gaan vissen, toen ze een bever langs de kant van de weg zagen lopen. Het 60-jarige slachtoffer stapte uit en achtervolgde de bever om hem te filmen. De film staat op Youtube en je kunt goed zien hoe bedreigd de bever zich voelt. Op een gegeven moment stopt de bever met vluchten en komt op de man af. Daarbij bijt hij de man in zijn bovenbeen en raakt een slagader. De camera filmt nog even door. Het slachtoffer wordt niet tijdig geholpen en bloedt dood. Blijkbaar hebben zijn vrienden het bloeden niet tijdig kunnen stoppen. Ik noem dit gedrag van de bever geen aanval, maar verdediging.

In de berichtgeving die daarop volgde kwamen koppen voorbij zoals: “Bever vermoordt man” of  “Bever eet visser”. Kennelijk is het grappig om dergelijke koppen te plakken boven de vaak toch al ongenuanceerde berichtgeving. Meestal is het de mens zelf die schuldig is aan een dergelijk voorval.
In hun jacht op het ultieme plaatje gaan fotografen soms ver buiten hun boekje en tonen weinig respect voor de natuur. Als er dan iets gebeurt krijgt het dier de schuld.  

Ooit hoorde ik een ander verhaal over een hond die door een bever was gebeten. De hond zwom in het water richting beverburcht, waar op dat moment jongen in zaten. Een volwassen bever verdedigde zijn domein door deze hond te bijten en te verjagen. Datzelfde territoriumgedrag ken ik uit de verhalen van enkele vissers die met hun hengels in zo’n soort autoband dreven. Daarbij hangen ze als het ware in het water. Een bever probeerde tegen die band op te klimmen om hen te bijten, wat niet lukte. Maar ze schrokken hevig. Kennelijk kwamen ook zij te dicht in de buurt van de burcht.

Twee jaar geleden trof ik een stervende bever aan die onder de bijtwonden zat, zwaar geïnfecteerd. Ik heb meteen de boswachter gebeld om hem uit zijn lijden te verlossen. Het was een akelige aanblik. Deze bever had waarschijnlijk een territoriumgevecht gevoerd met een soortgenoot. Ook dat is de natuur.
 
Moraal van dit verhaal:
Hou je koest als je een bever aantreft die zich bedreigd voelt. Provoceer hem niet.
Houd uw hond aan de lijn
Kom niet te dicht bij beverburchten, zeker niet als er jongen zijn.

 Foto: Dierenambulance Altena


zaterdag 4 maart 2017

bever maakt een geurmerk

Een bever maakt een geurmerk

Bevers maken een geurmerk om hun territoriumgrenzen aan te geven. Zowel mannetjes als vrouwtjes doen dit. 
Ze schrapen wat stokjes, stenen of modder bij elkaar met hun voorpoten en wrijven er vervolgens met hun achterwerk overheen. Daarbij scheiden ze castoreum af uit hun castoreumklieren. 
Dit goedje heeft een heel specifieke geur. Als het vers is, is het ook voor de mens goed te ruiken. Het is een geur die je niet snel vergeet en het ruikt een beetje naar schoensmeer en naar lysol (ouderwets ziekenhuisluchtje) 

Als je de link hierboven aanklikt kun je zien hoe de bever dit doet.