dinsdag 23 mei 2017

Zwemmende vrouw door bever gebeten

http://www.gelderlander.nl/culemborg/ongeloof-over-de-enlsquo-bijtende-beverenrsquo-bij-de-lek-in-culemborg~a967134b/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=socialsharing_web


Zaterdagmorgen werd ik gebeld door Omroep Gelderland om mijn visie te horen over een bijtincident van een bever. Later die dag verscheen er een bericht op hun site en bij de NOS. In dagblad De Gelderlander reageerden maandag enkele sceptici. Zie bericht hierboven.
=========================================================================================================
Ik denk er het mijne van.....

Er zijn deskundigen die denken dat het geen bever geweest kan zijn die de in de Lek zwemmende vrouw bij Culemborg beet. Ik denk dat het wel degelijk een bever geweest kan zijn. Bovendien was er een vriendin bij haar (een IVN-natuurgids), die de bever ook zag. 
Gisteravond kreeg ik een filmpje, die avond gemaakt op dezelfde plek. Daar stond een duidelijk herkenbare bever op. Zelfs wel twee!
 
Natuurlijk krijg je bij dit soort berichtgeving altijd reacties op social media die de gebeten dame uitmaken voor een fantast. Er zijn ook deskundigen die menen dat bevers nooit dit gedrag (zullen) vertonen. Ik ken echter diverse voorbeelden van het tegendeel. 

 
Bij Maastricht werden vissers (die in zo'n raar hangbootje dobberden met hun benen in het water) aangevallen door een bever. Ze hebben hem van zich afgeslagen met hun peddel. Waarschijnlijk kwamen ze te dicht in de buurt van de burcht. Het was de tijd dat er jongen waren. 
Bij Maaseik in België eenzelfde voorval, daar werd een hond gebeten die te dicht bij de burcht zwom. 

In Wit-Rusland is enkele jaren geleden een man gestorven na een beverbeet in zijn bovenbeen. Hij volgde een op het land lopende bever zeer hinderlijk om hem te filmen. Op een gegeven moment sloeg de angst van de bever om in woede. Bij de beet werd een slagader geraakt. 
Onlangs werd in de Biesbosch een hond gebeten door een bever. De hond sprong van een boot aan land (niet aangelijnd dus) op een plek waar een bever lag te slapen.
 
Mijn verwachting is dat dit soort incidenten of bijna-incidenten vaker voor gaat komen. Er zijn steeds meer bevers, dus steeds meer mensen of huisdieren komen er plotseling mee in aanraking. De schrikreactie van de bever bestaat meestal uit het klappen met de staart op het water (om je weg te jagen en soortgenoten te waarschuwen), maar kan net zo goed een beet zijn. 

 
Het valt mij ook op dat een aantal natuurbeschermers, biologen of andere wetenschappers vanachter hun bureau de bever altijd de hand boven het hoofd houden. Maar er zit, in een dichtbevolkt land als Nederland, wel degelijk een aantal negatieve aspecten aan de aanwezigheid van de bever. Niet aan de bever zelf, dat is een fantastisch en veelzijdig dier, daarom ben ik er ook een grote fan van. 
 

Voor de meeste problemen (graafschade, natschade, vraatschade) die de bever in ons postzegellandje veroorzaakt zijn oplossingen te bedenken, waar dan overigens wel budget voor beschikbaar moet zijn.
 

Ik denk dat de natuurorganisaties en beleidsmakers die verantwoordelijk zijn voor het beheer van de bever ook verantwoordelijk zijn voor publieksvoorlichting. Dat is de manier om te voorkomen dat zich veel problemen/incidenten gaan voordoen tussen mensen/huisdieren en de bevers. Waar mogelijk, tijdens mijn beverlezingen en dergelijke, draag ik daaraan mijn steentje bij. 
 
De tijd zal uitwijzen of de beet van de bever bij Culemborg een schrikreactie was van een toevallig passerende bever of dat de bever in kwestie jongen verdedigde die zich ergens in de buurt schuilhouden. In juli komen de meeste bevertjes voor het eerst buiten burcht of hol en wie weet zijn ze dan een keer te zien.


Misschien overbodig, maar ik zeg het toch nog maar een keer. Kom in deze tijd van het jaar niet te dicht bij beverburchten en provoceer bevers nooit, zeker niet als je ze op land lopend treft.




dinsdag 16 mei 2017

BELGISCHE BEVERS


Gisteravond voor het eerst sinds 2 jaar weer bevers gezien bij Kessenich, net over de grens tegenover Stevensweert. Ik kon er met de kano niet meer komen, dacht ik, sinds ze daar vorig jaar gigantisch aan het polderden waren. 




Een groot gedeelte van de beverhabitat werd vernield, de burcht weggevaagd en de plas afgesloten voor vaartuigen. 

 

Een jaar eerder, in 2015, had ik er nog heel veel filmopnamen gemaakt. Ik mocht toen filmen voor de bioscoopfilm "Holland, Natuur in de Delta". 

Onder andere deze Belgische bevers (rechtopstaand bij de struik) haalden toen het grote witte doek en ik was trots.

 






Onlangs ontdekte ik dat ik met de kano nog wel op de plas kan komen, door een betonnen tunnel. Bijkomend voordeel is dat ik er nu geen last meer heb van speedboten en de bijbehorende golfslag. Dus op zoek naar de bever. 


 
 




Gisteravond zag ik al snel verse beversporen en ik vond de nieuwe burchtlocatie. Het zijn zelfs drie burchten bij elkaar; een grote en twee kleinere. Ook zijn er nog diverse andere oeverholen waar de bevers naar binnen gaan. 

Helaas is de burchtlocatie minder gunstig dan de vorige, want die was gebouwd op een hoge oever. Maar deze bevers hadden geen betere keus! De nieuwe burchten zijn gevoelig voor hoog water en bovendien is de ingang niet erg diep, want ze liggen bij een ondiepe oever. Zeker met de huidige lage waterstand is dat goed zichtbaar. Ze kunnen nauwelijks ongezien in en uit de burcht zwemmen. 
Van de bevers mag het water wel weer een halve meter stijgen, denk ik. 





 
In ieder geval had ik een mooie avond. 











Ik was er nog maar net, toen even na half 8 de eerste bever zijn kop boven water stak. 

Die heeft even zitten eten en zwom toen weg, stak een strookje land over en verdween naar de Maas. 










Een half uur later volgden na elkaar nog drie bevers, allen bruin. 

Twee jaar geleden was hier nog een zwarte bever (foto onder), die zag ik niet meer.








maandag 8 mei 2017

Bevers in de Meivakantie

 
Dat was kleumen in de meivakantie! 

Gelukkig had ik mijn winterjas mee en een paraplu bij de hand, dus niets weerhield me van beverontmoetingen. 





 


Onze vaarvakantie begon op een vrijdagavond bij Maasbracht. 

In de Bunkerhaven lieten de bevers zich zowel 's avonds (4 bevers) als 's morgens (2 bevers) goed zien. 


 
De volgende beverplek was bij de Asseltse Plassen. Op zaterdagavond was het mooi weer. Er was ook een beverexcursie van Staatsbosbeheer had ik via internet vernomen. Nou, dat heb ik geweten. 
Als je bevers wilt zien, ga dan vooral niet met Staatsbosbeheer op stap. 

Ik lag om half 8 onderuitgezakt in mijn kano tegenover de burcht, op flinke afstand. Het was bij de burcht windstil, het water lag mooi vlak, dus ik had geen verrekijker nodig om te zien of er bevers uit de burcht kwamen. 

Vanaf de oever rechts vanaf de burcht voor mij naderde een groep mensen. Er klonk veel gepraat, er werd geroepen en talloze takken kraakten met flink lawaai kapot onder de wandelschoenen van de deelnemende natuurliefhebbers. Na een kwartier had iedereen de burcht bereikt. Ze gingen er vlakbij zitten. Nu zal het wel stil worden, hoopte ik. Maar het werd niet stil, het gepraat ging door. Ik kon het in mijn kano, op 60 meter afstand, goed horen. 

Na een kwartier hield de groep het voor gezien en ze trokken met dezelfde hoeveelheid decibellen verder. Ik heb nog twintig minuten gewacht, maar er kwam geen bever tevoorschijn. Toen ik met de kano in de buurt van de burcht kwam zag ik wel een gigantische beverrat en een fraaie ijsvogel, zittend op een rietstengel.

De groep van Staatsbosbeheer zag ik elders bij de plas, vanaf een hoogte over het water kijken. Ze zullen ongetwijfeld mooie beversporen hebben gezien, maar vast geen bever. Ze hebben zich niet gehouden aan het door henzelf gegeven advies op hun website: 
Struin mee langs de Asseltse Plassen, op zoek naar sporen van de bever. En wie weet als je heel stil bent, zie je er nog eentje voorbij zwemmen...

Ik dacht er goed aan te doen de oevers bij de rest van de plas te onderzoeken, maar nergens trof ik een bever aan. Het werd ook te donker.





Toen we met de boot bij Venlo lagen ging ik met mijn man langs de Maas sporen zoeken tussen Venlo en Grubbenvorst. Die vonden we volop. De volgende dag ging ik in de kano op beverjacht. Ik zag er 2. Eén bij de snelwegbrug en een half uur later één bij de loshaven. De bever in de Maas was niet gediend van mijn aanwezigheid, heeft wel tien keer een staartklap gegeven, maar kwam wel weer steeds nieuwsgierig dichtbij. 

Gedurende onze vakantieweek maakten we ook diverse fietstochten en natuurlijk zag ik dan ook veel beversporen. Bijvoorbeeld in de visvijver bij Blerick. Het mag langzamerhand wel bekend zijn dat bevers houden van visvijvers en kasteelgrachten. Of het echt 'houden van' is, is de vraag. Hij heeft geen keus, de andere plekken zijn al bezet.

Op de terugweg waren we weer bij de Asseltse Plassen. Nu probeerde ik het bij een andere burcht. Heel kort zag ik er een bever en een muskusrat. Ook zwarte sterns zijn er te zien, meerdere koekoeken en nachtegalen.


Na het bijwonen van de Dodenherdenking in Roermond ging ik nog even in het centrum bij de Roer kijken. Daar kwam een bever met een tak uit de struiken en dook onder in het snelstromende water op weg naar zijn hol.

 

Bij de Oolderplas kanode ik 's avonds en 's morgens in de harde wind. Er zijn twee burchten met enkele kilometers afstand ertussen. 
Bij de ene burcht kwam de eerste bever pas om 21.50 naar buiten. Het was toen allang donker en ik had de hele avond op een windluwe plek liggen wachten. 

Natuurlijk kan ik het niet uitstaan als ik geen bever zie, dus ik wacht net zo lang tot er één komt. Laat uit bed, dus ook laat er weer in, dacht ik. 
Maar nee hoor, 's morgens om 06.15 uur zaten ze al weer in hun burcht. Ik hoorde ze knabbelen en murmelen. Geen enkele bever gezien deze ochtend, ook niet bij de andere burcht. Ik had mijn cameraval opgehangen; daar was 1 bever op te zien, 2 seconden. 




    

Bij de Hatenboerplas had ik in het laatste weekend meer succes. Op twee plekken zag ik bevers en bij een wandeltocht ontdekte ik dat er weer een grote familieburcht is bij de Noordplas. Daar werd enkele jaren geleden de hele beverhabitat vernield. De natuur herstelt zich gelukkig snel.




 




De bevervrouw die ik vorig jaar zo succesvol filmde bij de Paardsplas (ze haalde het Jeugdjournaal) was er ook weer. 
Hoogzwanger! 

Ik zag haar opgezwollen tepels en ze hees haar logge, zware lichaam maar met moeite uit het water. Ze liet zich weer van haar goede kant zien. Mooi!